5 Atlanders aan de start van de marathon in onze hoofdstad.
Leo Wellens, Benny Peeters en Danny Bruggen finishten samen na 3h41, Harry Bulté haalt de streep in 3h51. Els Aelbers diende jammerlijk de strijd te staken.
John Walstock en Nico Vandeweyer behaalden samen de eindstreep op de Grote Markt na de halve marathon in 2h05. Marie Jeanne Nijst legde de 21,1 km af in 2h08 en Hilde Jans in 2h21.
- Foto’s
- Filmpje VTM nieuws (Na ongeveer 1 minuut komt Els Aelbers in beeld)
Petra Jans
02/10/2011 om 22:35Knap gedaan collega’s! En Els: je hebt al zó vaak bewezen dat je het wél kan, spons erover en op naar de volgende!
Astrid
03/10/2011 om 10:26Dikke proficiat!! Hopelijk hebben jullie ervan genoten om de Limburgse eer daar hoog te houden!! En Els…na al je super goede resultaten is deze blijkbaar een beetje minder…hopelijk geen erge kwetsuur of zo.
Groetjes
Marie Jeanne
03/10/2011 om 12:53geen paniek!! Els wilde gewoon eens aan den lijve ondervinden of het aangenaam toeven is in de bezemwagen . En naar verluidt viel dat toch een beetje tegen . Volgende keer gewoon doorlopen Els !! oftewel muntjes meenemen voor de metro ……….
Els
04/10/2011 om 23:12Inderdaad geen paniek. Ik zoek zelf nog wel even uit wat de mogelijke oorzaken zijn van mijn opgave. Mogelijk oorzaken zijn: de eerste marathon zonder spek bij het ontbijt, een allergische reactie op de koffiegeur van een medepassagier, de warmte, … Kortom ik kan wel voldoende redenen bedenken, maar de benen zaten gewoon niet fris. Vandaar dat ik tijdens de wedstrijd de keuze maakte, oftewel er een mooie duurloop van maken tot km 24 of om me erdoor te sleuren en in deze temperaturen de marathon met een slecht gevoel uitlopen. Ik wou eigenlijk zo vlug mogelijk op onze afspraak zijn: 1° cafe op de markt aan de linkerkant. Helaas, het bezembusje besliste er anders over. Het werd een wandeltochtje, gevolgd door het op en afstappen van de tram, (de bestuurder kon me niet vertellen of hij naar de aankomst reed) vervolgens een tochtje met ambulance om dan via een volgende rode kruispost in het bezembusje te belanden. Helaas, hierin was het niet uit te houden. Met enkele nog mobiele opgevers namen we vervolgens 2 keer de metro om dan de atlavrienden terug te zien, op een terrasje dichtbij de vestiaire. Deze hadden gelukkig allemaal een goede wedstrijd gelopen en hebben dan met veel plezier en het nodige vertier gewacht tot ik arriveerde. Alvast nog bedankt voor jullie geduld.