Onder de 40.000 starters van deze marathon bevonden zich ook 9 ATLANDERS.
Hun tijden. Els Aelbers 4h36, Dirk Merlo 4h25, Petra Jans 4h19,
Ronald van Knippenberg 3h57, Leo Wellens en Harry Bulté 3h46,
Carel Claassen 3h33, Michael Laarhoven 3h28
en de snelste Rene Meertens 3h02.
Een verslag.
’t Busje komt zo,…. ’t Busje komt zo…
Om precies 7u op zaterdag 14 april werden de eerste passagiers opgepikt en omstreeks half 8 vertrokken we richting Parijs.
Carel met zijn vrouw en Fleur, René met de jongste dochter Iemke, Michaël met zijn vrouw en kinderen Jess en Sarah waren al een dagje vroeger afgereisd en verbleven in een ander hotel. Ook Dirk Merlo zou met zijn ouders ergens in Parijs verblijven.
Al vlug werd een deel van het busje gedemonteerd. De hoofdsteun van een lege stoel werd verwijderd om het zicht voor de passagiers op de tweede en derde rij te verruimen. Voor Leo was dit prima, maar of Veerle dit ook echt nodig vond, daar hebben de schrijvers van dit artikel zo hun twijfels over. De reden hiervoor leest u verder in het verslag.
Onderweg werd er zoal over van alles gezeverd. Doch de details geven we hier liever niet prijs, omdat we weten dat ze zeker en vast door onze webmaster geblockt worden (NVDR waarschijnlijk gaat het hier over enkele ‘spetters’ op het plafond!).
Wat zeker het vermelden waard is, dat onze chauffeur Ronald het voortreffelijk gedaan heeft. We moeten toegeven, in het verkeer past onze ‘Hollander’ zich voortreffelijk aan en kon het wel een echte ‘Parisien’ zijn. Ook wist hij nog tijd vrij te maken om ons voldoende informatie mee te geven. Wij weten nu wat het betekent bij een standbeeld als het paard steigert, als het paard met 1 poot omhoog staat of als het paard zijn 4 poten op de grond heeft. Wilt u het ook weten, u zult het altijd aan iemand van ons kunnen vragen.
De communicatie met zijn GPS, die is echter nog voor verbetering vatbaar. ‘Navigeer naar een adres’ dat verstaat het beestje nog wel, maar het vervolg, dat lukt jammer genoeg nog niet. Toen we hem voor het eerst bezig hoorden, dachten we dat we beland waren in een opname van Banana Split.
Alvorens we het goed en wel door hadden, waren we al in Parijs toegekomen. In de namiddag stond als eerste het afhalen van de borstnummers op het programma. Jongens, jongens, wat stond me daar een lange ketting van mensen. Waar moesten we hier aanschuiven? We wisten het echt niet! In eerste instantie dachten we dat die mensen voor een voedingssalon aan het wachten waren. We zochten naar de toegang van de sportbeurs. We waren een beetje onwetend, hielden ons van de domme en belandden zo blijkbaar ver vooraan in de ketting en konden vrij snel toegang nemen tot het beursgebouw. Zo snel als we naar binnen gingen , zo snel gingen we ook weer terug naar buiten, tot spijt van de marathondames. Deze hadden wel heel de beurs willen leegkopen maar we hadden nog andere dingen op het programma.
’s Avonds hadden we een Rendez-vous met onze andere loopmaten René, Carel, Michaël en hun hele gezelschap. Ze hadden voor ons natuurlijk al de beste Italiaan in de buurt uitgezocht. Tijdens de wandeling er naar toe viel het wel op dat zij niet zo’n geweldig schoenpoetsmachine in het hotel hadden. Onze schoenen blonken als een spiegel. Die van hun hadden er al wat kilometers opzitten en waren volledig vol stof van de dolomieten wandelpaden. Zij hadden dan wel weer een zwembad. De Italiaan had goed zijn best gedaan. De lopers hadden natuurlijk pasta op hun bord, de andere kozen ook wel voor pizza of een heerlijke brochette met frietjes. Het eten had duidelijk iedereen gesmaakt, dat zag je aan de borden. Tijdens het eten toonde Carels dochter ons een foto die zij zelf gemaakt had. Jongens, jongens, wat hebben we gelachen. Jammer genoeg, ook deze foto is niet mogelijk te publiceren.
Al vlug werd het tijd om terug de kamers op te zoeken, want welgeteld om 6u werd afgesproken te ontbijten. Na een stevige maaltijd, nog enkele foto’s vertrokken we met de metro richting Champs Elysée. Er was een stevige wind en het was redelijk koud. Chez Clément werd halt gehouden voor een plaspauze. Dit was zowat het enige cafeetje dat open was en dit hadden de lopers wel duidelijk door. Er stond een file van mensen die het toilet wilden bezoeken. Vervolgens was het doorstappen naar het startvak. Wat was me daar een massa volk. Iedereen werd gecontroleerd of hij wel in het juiste startvak terecht kwam. Ronald had hier weer het geluk mee en kon toch mee het startvak in. Eenmaal in het startvak werden we nog even geanimeerd en vervolgens ging het startshot. De mensenmassa kwam in beweging. En zo vertrokken bijna 40 000 lopers een marathon tegemoet. Als het zonnetje door kwam voelde de temperatuur heerlijk aan, anders was het een kwestie van door te lopen, want de wind koelde zodanig af. Na 3u02 bereikte de eerste Atlander , René Meertens, de finish, gevolgd door het hele peloton. Michael 3u28, Harry en Leo 3u46, Ronald, Petra en Dirk, allen als debutant respectievelijk 3u57, 4u19 en 4u25. En als laatste van het hele gevolg Els 4u36. Het voordeel voor de dames onder het gezelschap was dat deze een taxiritje van onze chauffeur vanaf de metro terug richting hotel kregen. Dit was meer dan een kilometer door de koude gespaard, waarvoor wij Ronald nog steeds zeer dankbaar zijn.
’s Avonds werd er nog gezellig na gekaart in een gezellig knus restaurant in het Quartier Latin in centrum van Parijs. Tot grote spijt van Ronald wilden de dames niet mee naar de Salsabar (we hadden toch ook een goed excuus). Vervolgens nog een bezoek aan de Parijse binnenstad en aan de Eifeltoren (Jammer dat het te koud was waardoor we er niet lang konden blijven, we waaiden bijna helemaal weg). We begrijpen het nu nog niet, maar heel verbaasd vroegen we ons af of we hier ook gepasseerd waren tijdens de marathon. Blijkbaar hadden we (NVDR de dames dus) deze niet staan door heel die drukte. In het hotel werden er enkele flesjes bubbels ontkurkt en daarna vertrok iedereen moe en voldaan richting bed. Er zat zelfs een fles Mega Mindi bij. Ja, ook onze supporters Veerle en Annemie hadden de nodige kilometers in de benen doordat de hostess van het hotel niet voldoende op de hoogte was dat er al van ’s morgens vroeg metro’s reden omwille van de marathon. Vandaar dat zij dit hele traject te voet aflegden en we moeten toegeven, dit mogen jullie echt niet onderschatten.
De volgende ochtend werd er omstreeks 9u uitgecheckt. Op de valreep werd ons nog de toegekomen post bezorgd, waarvoor hartelijk dank Astrid, Hugo, Yves en Heidi. Het deed ons echt deugd! We konden het maar niet begrijpen maar Harry wist opeens wel waarom jij (Astrid) dat adres zo nodig wou hebben. In de voormiddag stond vervolgens een bezoek aan het Louvre op het programma. In de namiddag werd Mont Martre bezocht en tenslotte vertrokken we moe maar voldaan richting Lanaken. Omstreeks 22u waren we terug in Lanaken en dachten we met weemoed terug aan een mooi, gezellig, sportief weekendje Parijs.
Christel Albergs
15/04/2012 om 17:00Knappe prestatie. Proficiat aan jullie allemaal.
Marie Jeanne
15/04/2012 om 20:27Aan alle deelnemers : dikke proficiat !
Daisy en Leo
15/04/2012 om 20:35Proficiat met jullie prestaties! We hebben jullie gezien bij de start op eurosport.
Jo Bruggen
15/04/2012 om 20:36Proficiat aan de marathon lopers met de ferme prestaties!!!
Gust Lathouwers
15/04/2012 om 22:42Proficiat aan allen voor uw puike prestatie in de Franse hoofdstad.
Danny Bruggen
16/04/2012 om 10:49PROFICIAT aan alle atlanders! Knappe prestaties.
Carin
18/04/2012 om 08:22Wat een heerlijk verslag en natuurlijk proficiat aan jullie allemaal, knap gedaan.
Geert De Troyer
18/04/2012 om 15:25Puik gelopen van alle deelnemers. Dat moet een unieke ervaring geweest zijn om in zo’n decor te kunnen lopen. Schitterend!
Marie Jeanne
18/04/2012 om 17:46En dan mij uitlachen omdat ik eens een bruggetje mis…… !!!!!!!!! De Eiffeltoren begot !!!
Sandra Polders
19/04/2012 om 09:36Wat een prestaties!!! en wat een leuke bedoening!!! zo zie je , met ideale collega’s, en een geweldige sfeer, kunnen er de mooiste prestaties neergezet worden, in moordende omstandigheden. Want inderdaad, de EIFELTOREN missen…………. moet niet vragen, wat een concentratie tijdens de race!!!! 🙂
Proficiat aan iedereen! ook aan de supporters die die hele trip meereizen, om onze marathonlopers aan te moedigen.