Historiek

Het begin

Atletiekclub Lanaken of kortweg ATLA is ontstaan uit enkele plaatselijke atletiekliefhebbers en atleten, daarbij actief gegangmaakt door de gemeentelijke sportdienst. De oprichtingsvergadering vond plaats op 9 februari 1989 in een bovenzaaltje van de tennishal, waar de burelen van de gemeentelijke sportdienst ook vandaag nog zijn.

In het verre verleden werden er reeds meerdere atletiekclubs in Lanaken boven het doopvont gehouden, maar helaas waren ze geen lang leven beschoren. Zo ontstond in 1942 Lanaken A.C. onder stamnummer 93, met als secretaris Boonen, Statiestraat 73, te Lanaken. Op 15 april 1945 werd A.C. Lanaken aanvaard, maar het stopte haar activiteiten al op 1 februari 1947 en kreeg vervolgens haar ontslag vanwege de atletiekbond op 9 november 1947. Op diezelfde datum werd een nieuwe atletiekclub, A.V. Lanaken, aanvaard onder stamnummer 153 op naam van Jan Vanham, Jan Rosierlaan 19, te Lanaken. Na 3 jaar activiteit stokte in september 1950 de werking. Enige tijd later werd A.V. Lanaken geschrapt.

De stichtingsvergadering

De zogenaamde stichtingsvergadering van ATLA, onder de leiding van wijlen Willy Janssen, toenmalige schepen van Sport, ging door op 21 juni 1989 en bij verkiezing werd Allan Torben-Nielsen als voorzitter aangesteld, terwijl René Segers tot eerste secretaris werd verkozen. Marcel Caenen werd toen reeds verantwoordelijk voor de financiën. Intussen waren de eerste trainingen al gestart. Dit gebeurde op 28 maart 1989 op de geasfalteerde baan rond het B-terrein van Lanaken VV, onder leiding van Georges Houben. Enkele maanden nadien werd Peter Nies aangetrokken om de allerjongsten op sleeptouw te nemen.

Op 3 juni 1989 organiseerde het kersverse bestuur haar eerste pistemeeting op domein Pietersheim. Kort nadien werd een aanvraag gericht tot de Vlaamse Atletiekliga om aansluiting. De erkenning als v.z.w. werd met de publicatie in het staatsblad van 19 oktober 1989 een feit.

Met slechts enkele tientallen enthousiastelingen gestart, groeide in korte tijd het ledental naar 108 aangeslotenen op 1 januari 1990.

Na storting van een aansluitingsbedrag van 50 000 BEF en nogmaals 10 000 BEF als waarborg, werd ATLA op de algemene vergadering van de Vlaamse Atletiekliga op 30 maart 1990 te Zwevegem aangenomen als atletiekvereniging met stamnummer 449.

De jaren ’90

Tijdens de winter van 1989-1990 werd het Atla-veldloopcriterium afgewerkt, met één veldloop per deelgemeente van Lanaken. Op 18 augustus 1990 werd een stratenloop in het centrum van Lanaken georganiseerd, terwijl enkele maanden later, op 20 januari 1991, een eerste officiële veldloop plaatsvond.

Ondertussen werd een houten chalet, een vroegere werkkeet van de technische dienst, onder leiding van Ludo Hustinx opgeknapt. Deze zou de daaropvolgende jaren dienst doen als clubhuis.

In 1991 stond ATLA mede aan de wieg van het Limburgs Cross Criterium. Door dit idee, dat afkomstig was van Allan Torben-Nielsen samen met secretaris Theo Bruninx, concrete vorm te geven, kreeg de eigen Atla-veldloop in en om de vijvers van de Sonnevijver te Rekem echt allure.

Meer dan 300

In amper 6 jaar tekenden meer dan 300 atleten hun aansluitingskaart bij ATLA. Intussen was Jos Stegen als trainer verantwoordelijk voor de lopers, terwijl Huub Pappers zich ontfermde over de kampers. Jongelingen als Roel Torben-Nielsen en Steven Heemskerk ontpopten zich toen al tot echte beloften en werden verkozen tot respectievelijk jeugdatleet en atleet van het jaar 1993.

Reeds vanaf het begin werd door het bestuur, en vanzelfsprekend ook door de atleten en hun trainers, de nood aan een eigen pisteaccommodatie ervaren, zodat zowel de lopers als de kampers in betere omstandigheden konden trainen. De kleine misverstanden en later de pesterijen tussen de voetbaltrainers enerzijds en de ATLA-leden anderzijds deden de irritatie onderling alsmaar toenemen, alsook het verlangen naar een eigen stek of accommodatie.

Daartoe werd op initiatief van het ATLA-bestuur 18 augustus 1993 een studiebezoek afgelegd aan de AVT-piste te Hechtel, alsook aan de in aanleg zijnde piste te Heusden-Zolder, met een afvaardiging van het gemeentebestuur met Burgemeester Alex Vangronsveld en wijlen schepen van sport Willy Janssen. Meteen werd een eerste aanzet gegeven tot het maken van plannen, en zorgden de beloften van de verantwoordelijke politici voor optimisme bij het bestuur. De weg zou echter nog lang zijn.

Intussen waren er ook bestuurlijke wijzigingen. Allan Torben-Nielsen nam ontslag als voorzitter en werd opgevolgd door René Segers, die echter korte tijd nadien eveneens ontslag nam als voorzitter en als lid van het bestuur. Daarnaast bood ook Gerard Schepers eind 1992 zijn ontslag aan, gevolgd door Paul Kerkhofs en Marcel Maurissen. Intussen traden nieuwe leden toe, zoals Fred Jans, Guillaume Engelen, Nadine Vanderhoeven en Robert Stegen. De plek van voorzitter bleef echter vacant.

Een eigen piste

Op 20 december 1993 stemde Fred Jans toe om de voorzittershamer tijdelijk over te nemen. Hoofdprioriteiten waren werk maken van de uitbouw van de club, alsook de realisatie van een eigen pisteaccommodatie.
Rond de jaarwisseling 1993-1994 verscheen de eerste editie van een nieuw ledenblad, Discobolos, genoemd naar het beeld van de Griekse schijfwerper van beeldhouwer Myroon. Korte tijd nadien werd een fraaie onthaalbrochure ontworpen. Om talentvolle kampersatleten zoals Roel, Karen en Ben Torben-Nielsen, Silvio Vanheeswijk, Kim Cools, Geert en Wendy Bruninx, Erik Heemskerk en Tamara Verjans aangepaste trainingsfaciliteiten te verschaffen, werd eenmaal per week tijdens de zomermaanden van 1993 en 1994 uitgeweken naar de atletiekaccommodatie van het Jekerdal te Maastricht.

De vermelde sterke kampersgeneratie, die niet alleen provinciaal, maar ook nationaal voor de medailles meedeed, kende ook een evenwaardige lopersgeneratie die bestond uit Steven Opsteyn, Steven Heemskerk, Filip Crommen, Edwin Schoonbrood, Erwin Houben, Wim Pauli, Peter Segers en J.P. Vandebroek. Atleten die nationaal en provinciaal met de allerbesten wedijverden.

Niettemin werden nieuwe initiatieven genomen om leden te werven. Naar de scholen toe werd een wervingscampagne opgezet met Veerle Tulleneers als drijvende kracht, bijgestaan door Kurt Claesen. Een basisles atletiek werd in de scholen voor leerlingen van 7 tot 12 jaar gegeven, in samenwerking met de leraren L.O. Een heus fitheidsbrevet werd afgeleverd en heel wat kinderen vonden zo de weg naar ATLA.

Rond 1995 vertrok Allan Torben-Nielsen samen met zijn 3 beloftevolle atleten-kinderen naar AVT. Huub Pappers nam als trainer eveneens afscheid. Als nieuwe trainster werd Goele Schreurs aangetrokken. Pas afgestudeerd als licentiate L.O. met als specialisatie atletiek bracht zij nieuwe ideeën en impulsen. Voor de atleten werden sportkampen georganiseerd, vooreerst in eigen land in Lombardsijde en Neerpelt, waarna men in 1995 en 1996 met een groep van ongeveer 30 atleten richting de Olympische stad Albertville trok, aan de voet van de Franse Alpen.

5 jaar oud

Op 7 april 1995 werd het eerste lustrum gevierd naar aanleiding van het vijfjarig bestaan van ATLA, in de Helle te Kesselt. De stichters van het eerste uur zoals Giel Dubois, Guido Schoonbrood en Gerard Schepers werden in de bloemetjes gezet. Intussen werden in samenspraak met het studiebureel Swartenbroeckx meerdere plannen ontworpen van een atletiekaccommodatie. Bedragen van 15 à 25 miljoenen Belgische frank stootten op ongeloof bij vele ATLA-bestuursleden en leden. De denkpistes gingen vooreerst naar een inplanting op de terreinen van de vroegere voetbalvelden van Neerharen, doch na het intekenen van de plannen en de nodige metingen ter plekke bleek dat de beschikbare ruimte niet voldoende was.

Het bestuur hield echter de vinger aan de pols en met de nieuwe burgemeester Guido Willen werd uiteindelijk gekozen voor een financieel haalbaar plan ter renovatie van de bestaande piste rond het voetbalveld. Tevens werd de bouw van een clubhuis voorzien, dat echter moest gerealiseerd worden met vrijwilligershanden. Op donderdag 25 april 1996 keurde het voltallig gemeentebestuur van Lanaken unaniem het ontwerp van renovatie van de piste in Pietersheim goed. Lanaken VV kwam echter met bijkomende eisen voor een 3de en 4de voetbalveld, in ruil voor het afstaan van het B-voetbalveld, en vertraagde zo de plannen.

Eind 1996 traden Cor Heemskerk en Benny Goyen toe tot het bestuur. In 1997 organiseerde Atla met succes het Limburgs Kampioenschap veldlopen vrouwen te Rekem. Datzelfde jaar nam ATLA deel aan de massa-manifestatie van “KIJK op Limburg” in Pietersheim.

Aanpassing statuten

Intussen werd werk gemaakt van het aanpassen van de statuten, in functie van de renovatie van de piste en de uitbating van de accommodatie inclusief een clubhuis. Op een buitengewone statutaire ledenvergadering op 2 mei 1997 werden statutenwijzigingen en –aanpassingen goedgekeurd.

De renovatie van de pisteaccommodatie werd toegekend aan de firma Lesuco, die beloofde te starten met de werken eind juni 1997, maar op de proppen kwam met de vraag om uitstel van de werken. Een ingebrekestelling volgde. Uiteindelijk werd overeengekomen dat Lesuco nog voor de winter zou aanvangen met de voorbereidingswerken. De eigenlijke toplagen en de finalisering van de werken zouden pas tijdens de lente en zomer van 1998 plaatsvinden.

In die dagen werd eveneens werk gemaakt van een voorstel van model van het clubhuis. Architect Noby Förster werd aangesproken om een echt clubhuis te ontwerpen en daarbij rekening te houden dat de werken in eigen beheer dienden uitgevoerd te worden. Op 4 april 1998 kwam een bouwcomité voor de eerste maal samen. Opgemerkte aanwezigen waren Fernand Verjans, Michel Heemskerk, Sylvain Beuls, Stegen Robert, Ludo Hustinx en anderen.

De werken

In juni 1998 werd gestart met het kappen van de bomen en de grondwerken voor de kelder. Op 14 augustus 1998 werd de officiële opening van de nieuwe piste-accommodatie een feit. Met een academische zitting en een panelgesprek over de aantrekkelijkheid van de atletieksport, waaraan Patrick Stevens alsook Karel Lismont deelnam, werden de festiviteiten geopend. Op 15 augustus 1998 ging onder een stralende hemel de openingsmeeting van start. Deze openingsmeeting kreeg de naam Euregiomeeting mee en mocht rekenen op veel mediabelangstelling. Met de opkomst van vele Limburgse topatleten werd de openingsmeeting meteen een voltreffer.

Om de eigen kas te spijzigen werd de actie “Schijt je rijk” opgezet. Ook deze geldinzamelingsactie werd een financieel succes en betekende een extra steuntje voor de bouw van het clubhuis. Sportief groeide de club verder uit. De ATLA veldlopen volgden elkaar op, terwijl een geschikte nieuwe locatie gevonden werd binnen het domein van het OPZ te Rekem. Voor wat het trainersbestand aangaat, berustte de coördinatie in de handen van Goele Schreurs, maar werd ook extra versterking gevonden in de federale trainer Ronald Becker. Wat de wedstrijdorganisaties betreft, werd in 1999 een eerste maal een Beker van Vlaanderen georganiseerd, alsook de Limburgse baankampioenschappen.

Atla: een succes

Organisatorisch en ook sportief scoorde ATLA hoog, en telde ze van dan af ook mee als volwaardige atletiekclub in Limburg. Het Limburgse jeugdmeerkampencircuit, OLimPiC geheten, ging voor een eerste maal van start op 18 september 1999 te Lanaken. Het belangrijke atletiekjaar 1998-99 werd afgesloten met een ledenaantal van 139. Intussen werd door een tiental vrijwilligers naarstig gewerkt aan de bouw van het clubhuis. Het magisch jaar 2000 begon met de organisatie van de 10de ATLA-veldloop te Rekem. Op het ledenfeest werd Rik Ceulemans uitgeroepen tot atleet van het jaar. Ludo Hustinx nam ontslag als bestuurslid.

25 jaar Atla

In 2015 werd er ter ere van het 25-jarig bestaan van Atla een jubileumboek uitgegeven. In dit boek wordt met veel dankbaarheid en respect teruggekeken naar de ontstaansgeschiedenis en uitbouw van de club. Dit boek werd gerealiseerd door een werkgroep bestaande uit Toine Beckers, Danny Bruggen, Mark Coolen, Fred Jans, Jos Stegen en onder leiding van Marcel Caenen. Meer info over de geschiedenis van onze club kan in dit boek nagelezen worden.

Vijf jaar later, in 2020, werd er werk gemaakt van de renovatie van de piste. De atletiekpiste werd volledig nieuw aangelegd, en ook aan het clubhuis werd er gewerkt. Hiernaast werd ook besloten om een nieuw design te kiezen voor het wedstrijdtruitje.